همان طوری که گفته شد شهرستان بیجار بعد از حمله ی مسلمین نیز تا دوران مغول همچنان روستایی آباد بوده است تا اینکه در سال 617 ه.ق بیجار تصرف قوای مغول در می آید و مغولان بیجار را نیز مانند سایر نواحی متصرفی،ویران و حتی به آتش کشیدند و خود قلعه ی که معروف به چنگیزقلعه است و در بالای کوه بلند که در پنج کیلومتری شهر واقع شده، ساکن می گردند و از قلعه که متعلق به دوران ساسانی است جهت اطراق استفاده می کنند و مردم بیجار نیز یا کشته شدند یا به مناطق صعب العبور دور از شهر پناه برده و این چنین شهر به کلی ویران و خالی از سکنه گردید و تنها تله ی خاکی قلعه بالا به یادگار از آن باقی مانده است.

تا اینکه در اواخر قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم ایل گروسی در ناحیه کنونی گروس که محل ییلاق آنها بود، سکونت دایمی می نمایند؛ و تعدادی از  آنها به نام طایفه ی کبودوند گروس در بیجار سکونت گزیده و ریاست ایل گروس در منطقه را نیز کم کم برعهده گرفتند و بیجار بعد از حدود یک قرن ویرانی، دوباره قد برافراشته و مردم تازه وارد، شروع به آبادانی آن نمودند و در دوران تیمور در اواخر قرن هشتم ه.ق شهرستان بیجار بیجار گروس که منطقه خوش آب و هواو سرسبزی بوده است همراه با تعدادی از روستاهای ناحیه ی گروس که هرکدام دارای زمین های حاصلخیزی بوده به آستان شیخ صفی الدین اردبیلی وقف گردیده و بعد از این واقعه مناطقی از گروس متعلق به صفویان می گردد.

به طوری نویسنده قالی ایران می نویسد:(( شهرستان بیجار در قرن پانزدهم میلادی ( قرن نهم ه.ق ) روستایی بیش نبود که به شاه اسماعیل صفوی متعلق بود )) در خلاصه التواریخ، تالیف به سال 1307 ه.ق آمده است: در سال 999 ه.ق در دوران شاه عباس اول، هنگامی که دولتیارخان سیاه منصور قیام کرد، قلعه بیجار دست برادرش، مزه بیک بود که دربرار نیروهای شاه به قلعه داری برخاست. اما بعد از دستگیری دولتیار خان، شهرستان بیجار نیز به دست قزلباشان افتاد و امر به تخریب قلعه بیجار و سایر قلعه هایی که در اختیار دولتیار خان بود، دادند.

بعد از واقعه دولتیارخان، حکومت گروس به طایفه کبودوند واگذار گردید و آنان نیز قصبه ی بیجار را مرکز حکومت خود قرار داده و در آبادانی ان تلاش کردند. بطوریکه در دوران حکومت لطفعلی خان گروسی ( 1088-1132 ه.ق )مکانی با نام چهار باغ گروس در خارج از قلعه در جنوب قصبه ی بیجار احداث می گردد. و در وسط این چهار باغ عمارتی بسیار زیبا به نام عمارت شاه سلیمانی ( به نام شاه سلیمان صفوی ) ساخته می شود. که این بنای بسیار زیبا در دوران قاجاریه چندین مرتبه تخریب شده و از نو بازسازی می گردد.

لطفعلی خان برآبادانی شهر بیجار افزوده و قلعه ی دور شهر را که متعلق به دوران تیموری و در دوران حمله ی شاه عباس به گروس تخریب شده بودرا بازسازی کرده تا در برابر دشمنان مقاومت بیشتری کنند. اما متاسفانه بیجار به علت موقعیت استراژیکی که داشته است؛دائما مورد تهاجم و تاخت و تاز حکام و شاهان مختلف بوده است به طوری که کریم خان زند در هنگام حمله به کردستان در دوران حسنعلی خان اردلان، بعد از شکت وی به گروس نیز حمله می کند و بیجار را ویران می سازد.

اما بعدها به علت لایقت محمد امین خان گروسی این منطقه، مورد توجه زندیان قرار گرفت و در دوران ایشان آبادانب ویژه ای یافته و بنابر گفته علیرضاخان گروسی بیشترین عمارت ها با آبادانی ها توسط محمد امین خان صورت گرفته است